Συνέντευξη του Μιχάλη Κοσσυβάκη στο περιοδικό NOK AOUT / 2007

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΣΣΥΒΑΚΗΣ

Ο Εκπαιδευτής των εκπαιδευτών!

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νοκ Αουτ – Τεύχος  8 Απρίλιος 2007

Συνέντευξη στον Βίκτωρα Ρέντη

Με τον Μιχάλη Κοσσυβάκη γνωρίστηκα το 1990 σε αγώνες Κick Boxing. Hταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΠΕΚ. Εξι χρόνια αργότερα είδα δείγμα της δουλειάς του στο 3^ο Διεθνές φεστιβάλ (μια εξωπραγματική διοργάνωση για την εποχή) που παρουσίασε στο Ελληνικό κοινό 20 μεγάλους αστέρες του Παγκόσμιου στερεώματος των Πολεμικών τεχνών! Όσα χρόνια παρακολουθώ την πορεία του, τα κοινά σημεία που τον αφορούν παραμένουν συνεχώς τα ίδια. Αφοσιωμένος στην σπουδή και διδασκαλία των σύγχρονων πολεμικών τεχνών και μαχητικών σπορ και πάντα παρόν στις εξελίξεις. Είναι ένας προικισμένος άνθρωπος με όραμα και τολμηρές και πρωτότυπες ιδέες, αλλά και με την κατάλληλη εμπειρία, γνώση, αποφασιστικότητα και πείσμα ώστε να τις υλοποιεί με τον καλύτερο τρόπο δίνοντας σημασία κ στην πιο μικρή λεπτομέρεια. Τον συνάντησα στο τέλος ενός από τα 5ωρα σεμινάρια του και στο κενό που είχε μέχρι να αρχίσει το επόμενο (!) απάντησε με άνεση και κατατοπιστικά στις ερωτήσεις που του έθεσα”

Β.Ρ Mιχάλη γιατί τόσος “ντόρος” ξαφνικά με τις Φιλιππινέζικες Πολεμικές τέχνες; Aνακαλύψαμε πάλι τον τροχό;

M.K Δεν θεωρώ ότι γίνεται κανένας ιδιαίτερος ντόρος Βίκτωρα, τουλάχιστον από όσους τις εξασκούμε αφοσιωμένα. Απλά στην χώρα μας, αν αναφέρεσαι στα δρώμενα που διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια σε αυτή, (δυστυχώς) για ακόμα μια φορά τα ακολούθησε καθυστερημένα! Στις ΗΠΑ υπάρχουν και αναπτύσσονται δυναμικά από τις αρχές της δεκαετίας του 70, με το που άρχισαν να μεταναστεύουν αρκετοί Φιλιππινέζοι δάσκαλοι και να τις διδάσκουν στη δύση και εδώ και πολλά έτη οι Φιλιππινέζικες Πολεμικές τέχνες (ΦΠΤ) βρίσκονται σε τεράστια εξάπλωση και τυγχάνουν μεγάλης εκτίμησης και αποδοχής από πάρα πολλές και διαφορετικές πολεμικές τέχνες και επίσημης αναγνώρισης και από το κράτος (οι Navy Seals, το FBI, τα SWAT, η SERT κ.α εκπαιδεύονται σε αυτές)

Στην Ευρώπη πλέον, επίσης συμβαίνει το ίδιο και ήδη σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Σουηδία, Πολωνία, Ουγγαρία, Βέλγιο, Ιρλανδία, Σκωτία, Ιταλία, Ελβετία, Ολλανδία, Ρουμανία, Ρωσία σημειώνουν μεγάλη άνοδο και δημοτικότητα.

Ακόμα και σε άλλα κράτη όπως το Ισραήλ, η Ταϊλάνδη, η Βραζιλία, χώρες της Αφρικής, ο Καναδάς, το Μεξικό οι ΦΠΤ αρχίζουν να γίνονται αρκετά δημοφιλείς.

Όπως σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει, σε όλα τα διεθνή περιοδικά των πολεμικών τεχνών, υπάρχουν πια σε κάθε τεύχος, παρουσιάσεις των ΦΠΤ και της τεχνοτροπίας τους.

Κατά την γνώμη μου είναι απόλυτα δικαιολογημένη αυτή η προτίμηση και θα είναι σταθερά ανοδική, γιατί ολοένα και περισσότερο στο χώρο μας, γίνεται αδιαμφισβήτητη η υπεροχή των ΦΠΤ (άλλων λιγότερο, άλλων περισσότερο) τουλάχιστον στην γνώση των αντικείμενων μαχαίρι και ραβδί (χρήση, εφαρμογή και αντιμετώπιση). Μπορεί να θίγονται κάποια συμφέροντα από αυτή την εξέλιξη και από εκεί κυρίως δημιουργείται αυτός ο “ντόρος” που αναφέρθηκες, αλλά αυτή είναι η καθαρή αλήθεια.

Β.Ρ Κατά πόσο θεωρείς ότι η θέση σου ως εκπρόσωπος ενός στυλ ΦΠΤ έπαιξε ρόλο σε αυτή την αποδοχή του χώρου προς τις ΦΠΤ στη χώρα μας;

Μ.Κ Όταν πρωτοεμφανίστηκε επίσημα το Filipino Combat Systems σαν τέχνη τον Νοέμβριο του 2003 στην Ελλάδα παρ’ όλη την μεγάλη (και απρόσμενη απ’ όλους) επιτυχία του ανοιχτού σεμιναρίου του ιδρυτή του που διοργάνωσα (217 συμμετοχές!), υπήρχε η θλιβερή πραγματικότητα που ήταν, οι ΦΜΑ να είναι σχεδόν άγνωστες στην χώρα μας.

Δύο μήνες αργότερα με την επιστροφή μου από το αργηγείο του FCS στις ΗΠΑ και την απόφαση μου να αρχίσω να διδάσκω την τέχνη και μέσα από ανοιχτά σεμινάρια, συνάντησα ένα ομιχλώδες τοπίο (που βασιζόταν κυρίως στην άγνοια) σε ότι αφορούσε την αποδοχή του χώρου των ΠΤ για την αδιαμφισβήτητη υπεροχή των ΦΠΤ στην γνώση των αντικείμενων μαχαίρι και ραβδί (χρήση, εφαρμογή και αντιμετώπιση)

Άρα ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς και στόχους μου ήταν να γίνει αδιαμφισβήτητο το γεγονός, ότι οι Φιλιππινέζικες Πολεμικές Τέχνες στο σύνολο τους, ασχολούνται με την μάχιμη χρήση και εφαρμογή του μαχαιριού και του ραβδιού σε ποσοστό ύλης, εξοικείωσης, εκπαίδευσης και γνώσης όσο καμία άλλη τεχνοτροπία και καμιά άλλη Πολεμική τέχνη (Κινέζικες, Ιαπωνικές, Κορεάτικες, Αμερικάνικες, Ευρωπαϊκές κλπ) και ειδικότερα να παρουσιαστεί η μοναδική εξειδίκευση και η βαθειά γνώση που έχει το FCS σε αυτά τα αντικείμενα.

Έπρεπε να αλλάξει αυτή η “πραγματικότητα” και το τοπίο να ξεκαθαρίσει πλήρως και στην χώρα μας σε αυτούς τους τομείς.

Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να δηλώσω εγώ, σε τι και σε ποιο βαθμό το κατάφερα, αλλά μπορώ να καταθέσω πως από την μια, δεν ήταν καθόλου εύκολη και ξεκούραστη διαδικασία και από την άλλη, πως καμία στιγμή δεν σταμάτησα να προσπαθώ και να κινούμαι προς αυτή την κατεύθυνση, παρ’ όλες τις αντιξοότητες.

Β.Ρ. Τι εννοείς όταν αναφέρεσαι σε «αντιξοότητες»?

Μ.Κ. Είναι αρκετές αλλά σεβόμενος τον χώρο του περιοδικού θα σου αναφέρω δύο βασικές. Α. Με την επιτυχία που είχε το 1^ο σεμινάριο του Ray, όλα έδειχναν με μια πρώτη επιφανειακή ματιά, ότι ο δρόμος είχε ήδη στρωθεί με χαλί, όμως δεν ήταν καθόλου έτσι.

Ο Ray ικανοποίησε στο μέγιστο βαθμό την συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων με την τεχνική και θεωρητική αρτιότητα του, αλλά από την μια υπήρξε η εντύπωση πως η τέχνη είναι πολύ δύσκολη (!) και πως δεν θα υπάρξει συνέχεια με την διδασκαλία της στην χώρα μας και από την άλλη ορισμένοι άνθρωποι του χώρου μας που οι τέχνες τους ασχολούνται με αυτά τα αντικείμενα ή άλλοι που δηλώνουν ή που νομίζουν πως ασχολούνται, είδαν έναν μεγάλο κίνδυνο, αρχικά για την τέχνη και στην συνέχεια για την ευδοκίμηση του έργου μου.

Δυστυχώς υπήρχαν και υπάρχουν αρκετοί που τα κοντόφθαλμα συμφέροντα τους θίχτηκαν και θίγονται από την ύπαρξη μιας τόσο αποτελεσματικής και τόσο εξειδικευμένης τέχνης όπως το FCS, που με «πολέμησαν» με διάφορους τρόπους και με την εξέλιξη των πραγμάτων προστέθηκαν σε αυτή την λίστα και άνθρωποι από τον χώρο μας που τα βασικά κίνητρα τους για να στραφούν κατά, ήταν το κόμπλεξ, ο φθόνος ή η ζήλια τους!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως εκπαιδευτές που αρχικά μίλησαν και αναφέρθηκαν με τα καλύτερα λόγια για τις μεγάλες ικανότητες και τις βαθιές γνώσεις του Ray, δεν ξανασυμμετείχαν σε κανένα σεμινάριο του, παρ’ όλο που ασχολούνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με αυτά τα αντικείμενα!

Β. Όταν ηγείσαι μιας τέτοιας προσπάθειας, της ανάπτυξης και προώθησης δηλαδή μιας Πολεμικής τέχνης, πόσο μάλλον πρωτοεμφανιζόμενης και άγνωστης όπως το FCS, πρέπει εκτός από τις ικανότητες που απαιτείται να έχεις σε πολλούς τομείς και την διάθεση για πολλή και σκληρή δουλειά, να θυσιάσεις πολύ από τον προσωπικό σου χρόνο και να τον  καταθέσεις αδιαμαρτύρητα, ευχάριστα θα έλεγα, για την επίτευξη αυτού του σκοπού και στόχου. Η αντιξοότητα έγκειται στο γεγονός ότι η έδρα μου είναι στην Πάτρα και το πρόγραμμα μου ήταν ήδη γεμάτο, από την πολύωρη παρουσία μου στο γυμναστήριο μου, τα πολλά και καθημερινά γκρουπ στο Karate και Kick Boxing και τα ιδιαίτερα μαθήματα αυτοάμυνας που παραδίδω.

Παρ’ όλα αυτά βρίσκομαι στην Αθήνα (όταν δεν ταξιδεύω επαρχία ή εξωτερικό) για να διδάξω, από Παρασκευή απόγευμα έως και Κυριακή βράδυ κάθε βδομάδα ανελλιπώς τα τελευταία 3 και πλέον χρόνια! Είναι πολλές οι φορές που διδάσκω στο 3ήμερο πέντε σεμινάρια!

Β.Ρ. Είπες οτι οι ΦΜΑ σχεδόν στο σύνολο τους ...

Μ.Κ. Ναι αυτή είναι η πραγματικότητα. Υποστηρίζω την τεχνοτροπία των ΦΠΤ στην οπλομαχία κ’ αλλού, αλλά δεν μπορώ να παραπληροφορώ τον κόσμο, βάση αυτής της προτίμησης. Σχεδόν όλες οι ΦΠΤ γνωρίζουν καλά έως πολύ καλά το ραβδί, αλλά πολύ λίγες έχουν εισχωρήσει σε βάθος στη γνώση του μαχαιριού (και κάθε είδος λεπίδας). Αναφέρομαι κυρίως στην μάχιμη εφαρμογή και όχι τόσο στην χρήση.

Οι περισσότερες ΦΠΤ ασχολούνται ελάχιστα με το μαχαίρι ή χρησιμοποιούν το μαχαίρι, όπως το ραβδί! Λίγα είναι τα στυλ που εξειδικεύονται σε αυτόν τον τομέα ή που δίνουν το απαραίτητο βάρος στην εκπαίδευση του

Ενδεικτικά θα σου αναφέρω μερικά, όπως το Pekiti Tirsia Kali, το Βalintawak Arnis, το Atienza Kali, το Arnis Pambuan, το Sayoc Kali-Silak και φυσικά το FCS.

Β.Ρ Ας μιλήσουμε τώρα για το FCS. Τι είναι το FCS?

Μ.Κ Το FCS (αρχικά του Filipino Combat Systems) είναι μια καθαρά και αμιγώς Μαχητική τέχνη. Είναι πλήρης και εμπεριέχει όλες τις μορφές μάχης (άοπλη – ένοπλη), αλλά εξειδικεύεται διεξοδικά στην μάχιμη χρήση και εφαρμογή του μαχαιριού και του ραβδιού και στην άοπλη αντιμετώπιση τους. To FCS είναι από τις γρηγορότερα αναπτυσσόμενες και από τις πλέον εξελισσόμενες Φιλιππινέζικες Πολεμικές τέχνες παγκοσμίως, ήδη στις ΗΠΑ, υπάρχουν 48 σχολές κατατάσσοντας τη, την 2η δύναμη μεταξύ 30 διαφορετικών ΦΠΤ (!), ενώ υπάρχουν σχολές στο Πουέρτο Ρίκο, στην Ουγγαρία, στο Ισραήλ, στη Γαλλία, στη Ρωσία και ετοιμάζονται στον Καναδά, στην Αγγλία, στην Ιταλία και το Βέλγιο. Σε διαβεβαιώ πως η συνέχεια που θα υπάρξει στα επόμενα 2 χρόνια θα είναι παραπάνω από εκπληκτική.

Εδώ πρέπει να σημειώσω πως η Ελλάδα, ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό κράτος που έγινε μέλος του FCS και το δεύτερο μετά το Πουέρτο Ρίκο παγκοσμίως!

Ο Ray Dionaldo που είναι ο ιδρυτής της τέχνης, είναι από τα μεγαλύτερα, γνωστότερα και πιο αξιοσέβαστα ονόματα στο είδος του παγκοσμίως και είναι μόνο 41 ετών! Πραγματικά πρόκειται για έναν πολύ ιδιοφυή και ταλαντούχο άνθρωπο που εγώ (και όχι μόνο) αποκαλώ με μια λέξη ως «φαινόμενο»!

Β.Ρ Είναι σύγχρονη ή παραδοσιακή μαχητική τέχνη;

M.K Το FCS είναι μια σύγχρονη μαχητική τέχνη που βασίζεται στη συνεχή εξέλιξη, ανάπτυξη και αναβάθμιση των αρχών πολλών Παραδοσιακών και σύγχρονων, κυρίως Φιλιππινέζικων πολεμικών τεχνών, που ο ιδρυτής του είναι υψηλόβαθμος εκπαιδευτής, αλλά και με επιρροές που έχει από Ινδονησιακές και Αμερικάνικες Πολεμικές τέχνες, σε συνδυασμό με την πλούσια αγωνιστική εμπειρία του, σε αγώνες πλήρους επαφής με ραβδιά και την θέση του για πολλά χρόνια ως εκπαιδευτής ειδικών ομάδων του στρατού και της αστυνομίας των ΗΠΑ. Επίσης στο FCS ανήκουμε άνθρωποι με μεγάλη εμπειρία στον χώρο των πολεμικών τεχνών, οι οποίοι  βρισκόμαστε σε μια συνεχή διαδικασία διερεύνησης και μελέτης άλλων τεχνών.Ο Ray είναι πολύ ανοιχτός στην αξιοποίηση της γνώσης απ’ όπου και αν προέρχεται.

Β.Ρ Ποιές είναι οι βασικές διαφορές του FCS με τις παραδοσιακές Φιλιππινέζικες Πολεμικές τέχνες;

Μ.Κ Πολλές! Πρώτα απ’ όλα στο FCS δεν διστάζουμε, να αλλάξουμε, να αναβαθμίσουμε, να τροποποιήσουμε, να εξελίξουμε ή και να καταργήσουμε παλαιές και αναχρονιστικές τεχνικές, αρχές και μεθόδους που ακόμα ακολουθούν οι περισσότερες παραδοσιακές Φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες, απλά σεβόμενες την παράδοση ή ακολουθώντας την τυφλά!

Ο χώρος ενός περιοδικού δεν είναι κατάλληλος για να μπω σε τεχνικές διαφορές, από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει ο αντίλογος, αλλά μπορώ να σου αναφέρω ενδεικτικά μερικές βασικές.

Το πολύ μεγάλο ποσοστό στην εκπαίδευση  της χρήσης και αντιμετώπισης του μαχαιριού και οι τρόποι που χρησιμοποιεί το FCS έναντι των άλλων ΦΠΤ. Η απόσταση μάχης στην χρήση του ραβδιού. Τα περισσότερα Φιλιππινέζικα συστήματα σχεδόν καταρρέουν στην πολύ κοντινή ζώνη μάχης (corto corto), ενώ το FCS εξειδικεύεται πλήρως σε αυτή, με την χρήση της επαναστατικής (όπως χαρακτηρίστηκε από τους ειδικούς) μέθοδο μάχης Punyo Mano που δημιούργησε-εφεύρε ο Ray. 

Επίσης η εξειδίκευση στην χρήση και εφαρμογή του Palm Stick (Olisi Palad), του Hooked Knife (Kerambit), του Foot and Leg Fighting (Sikaran), της κοντινής άοπλης μάχης (Dumog), του Stick Grappling κλπ

H πιο σημαντική όμως διαφορά είναι ότι κρατάμε συνεχώς την τέχνη ζωντανή. Θα σου πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σε αρκετά σεμινάρια του Ray, τον ρωτάνε γιατί αφήνει να βιντεοσκοπεί ελεύθερα ο κάθ’ ένας την διδασκαλία του και η απάντηση του,  “γιατί αν δεν ακολουθήσουν την εξέλιξη της τέχνης και μείνουν μόνο σε αυτά, σε δύο χρόνια αυτό που θα κάνουν δεν θα είναι FCS!”

Oσο και αν ξαφνιάζει αυτή η απάντηση ή σε ορισμένους φαίνεται “κάπως”, σε διαβεβαιώνω ότι αποτυπώνει απόλυτα την πραγματικότητα για την τέχνη μας.

Β.Ρ Δηλαδή, υποστηρίζεις πως το FCS είναι η καλύτερη Φιλιπινέζικη Πολεμική τέχνη;

Μ.Κ Eίμαι πολλά χρόνια στον χώρο μας για να πρεσβεύω τέτοιου είδους κατηγοριοποιήσεις! Όποιος μπει σε αυτή τη λογική χάνει την ουσία γενικά για τις πολεμικές τέχνες.

Βαθιά πεποίθηση μου είναι ότι τα πάντα έχουν συνεχή περιθώρια εξέλιξης και βελτίωσης και αυτό πρέπει να επιβάλλεται να συμβαίνει αδιάκοπα . Αυτό το πετυχαίνουν όμως μόνο οι άνθρωποι που έχουν ισχυρή θέληση, πολύπλευρη γνώση (που πρέπει συνεχώς να διευρύνεται και να επεκτείνεται) , αλλά και την διορατικότητα και την ελευθερία έκφρασης που απαιτούνται .

Για εμένα η λέξη «καλύτερο»  σε συσχετισμό με την έννοια Πολεμικές τέχνες πηγαίνει αυτόματα σε στυλ που για αυτά η μεγαλύτερη σημασία και η βασική προτεραιότητα είναι η αυτοάμυνα χωρίς περιορισμούς και προκαταλήψεις στην απόκτηση της γνώσης και στους τρόπους προπόνησης και εκπαίδευσης . Στα συστήματα που προσανατολίζονται και επικεντρώνονται στην ανάγκη της επιβίωσης μέσα από οποιεσδήποτε συνθήκες μάχης και που εξειδικεύονται σε αυτό. Στις τέχνες που πίσω τους υπάρχουν ηγετικά πρόσωπα που έχουν φτάσει στο σημείο να επιχειρούν κάτι και αμέσως να αναρωτιούνται “ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΒΕΛΤΙΩΣΩ” . Και βέβαια να είναι απόλυτα αφοσιωμένοι σε αυτήν την πολύ δύσκολη διαδικασία

To FCS αναμφβισβήτητα ανήκει σε αυτή την κατηγορία συστημάτων και για να καλύψω πλήρως την ερώτηση σου θα σου πω, πως πέρα και πάνω από στείρες συγκρίσεις και φτηνές αντιπαραθέσεις με άλλα στυλ για το πιο είναι το καλύτερο, είναι μια τέχνη με πολύ μεγάλη και βαθειά γνώση στα αντικείμενα που πραγματεύεται και με μια εξειδίκευση που πραγματικά είναι μοναδική.

Προτρέπω τον κάθε φίλο και φίλη των Πολεμικών τεχνών, ανεξάρτητα από ποια τεχνοτροπία ή μέθοδο ακολουθεί και όποιο βαθμό και αν κατέχει, να γνωρίσει το FCS.

Όποια παρόμοια ή παραπλήσια μέθοδο και αν έχει διδαχτεί ή διδάσκεται, είτε μέσα από καθημερινή προπόνηση, είτε με την συμμετοχή του σε διάφορα σεμινάρια, ας επισκεφτεί μια από τις εστίες εκπαίδευσης της τέχνης ή καλύτερα ας συμμετάσχει σε ένα από τα ανοιχτά σεμινάρια μου και ας μορφώσει την προσωπική του άποψη και γνώμη. Είναι νομίζω ο πιο ασφαλής τρόπος για κάθε ενδιαφερόμενο. Στο FCS υποστηρίζουμε πως η τέχνη μας, έχει και μπορεί να προσφέρει πολλά και σημαντικά οφέλη σε κάθε ασκούμενο, ακόμα και σε αυτούς που δεν ασχολούνται καθόλου με την οπλομαχία!

Από την άλλη θα πω μετά λόγου γνώσεως, πως όποιος παρακολουθήσει έστω και μια φορά τη διδασκαλία του Ray Dionaldo, αυτόματα θα αρχίσει να σκέφτεται για το ποιος είναι ο δεύτερος καλύτερος δάσκαλος που έχει δει στη ζωή του στους τομείς μαχαίρι και ραβδί! (χρήση και αντιμετώπιση) Ο Ray σε αυτά τα αντικείμενα βρίσκεται σε ένα “άλλο επίπεδο”. Είναι κάτι που το πιστεύω και το υποστηρίζω ειλικρινά.

Β.Ρ Εχουν ακουστεί κάποιες “ενστάσεις” για το κατά πόσο έμαθες την τέχνη μέσα από τα σεμινάρια και κατά πόσο είσαι σε θέση να την διδάξεις. Τι απαντάς σε αυτά;

Μ.Κ. Έχουν ακουστεί και χειρότερα! (γέλια). Έχω απόλυτη γνώση του τι λέγεται από κάποιους, κατά την εκτίμηση μου είτε από άγνοια, είτε από προσπάθεια εξυπηρέτησης αθέμιτων συμφερόντων , αλλά ενώ θα μπορούσα να σταθώ στα λόγια κάποιου μεγάλου Αμερικανού δασκάλου “η επιτυχία σου μετριέται από το πόσους εχθρούς έχεις” και να κλείσω το θέμα με ένα απλό περαστικά τους (!), θεωρώ ότι είναι υποχρέωση μου να πληροφορήσω τους αναγνώστες σου και κάθε ενδιαφερόμενο σωστά, αξιόπιστα και υπεύθυνα.

Oι ΦΠΤ αναπτύχθηκαν και εξαπλώθηκαν σε διεθνές επίπεδο (όπως αρκετές άλλες τέχνες), σχεδόν στο σύνολο τους μέσα από την διαδικασία των σεμιναρίων και των ιδιαιτέρων μαθημάτων.

Παρακολουθώ σεμινάρια με σκοπό την εξειδίκευση στο ραβδί από το 1991 όπου διδάχτηκα διπλό ραβδί στην Ιρλανδία από τον prof. John J. Sepulveda και στο μαχαίρι από το 1992 όπου διδάχτηκα άοπλη αντιμετώπιση του από τον Master Marc Jones στις ΗΠΑ, ήμουν παρόν στο πρώτο σεμινάριο ΦΠΤ στην χώρα μας από τον Guro Gass Magda το 1993 ή 94 και από τότε δεν σταμάτησα ποτέ να διευρύνω και να αναπτύσσω τις γνώσεις μου και σε αυτούς τους τομείς.

Οσο για το FCS, o ιδρυτής του επισκέπτεται την Ελλάδα κάθε χρόνο και παραμένει 7 ημέρες (σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου που παραδίδει σεμινάρια, δεν κάθεται πάνω από 2-3 ημέρες) οι οποίες είναι κυριολεκτικά γεμάτες από προπόνηση. Επιπλέον παρακολουθώ συνεχώς σεμινάρια του και εξασκούμαι μαζί του σε κάθε ευκαιρία σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Θα σου αναφέρω ενδεικτικά ότι μόνο τους πρώτους 3 μήνες του 2007, έδωσα το παρόν στην Φλόριδα των ΗΠΑ, στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ουγγαρία, στην Ιταλία και στη Ρωσία! (σε όλα τα σεμινάρια του στην Ευρώπη ήμουν βοηθός του ή ένας από τους βοηθούς του). Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια, όχι απλά δεν μείωσα τα ταξίδια μου στο εξωτερικό για την έξτρα προσωπική μου επιμόρφωση, αλλά τα αύξησα κατά πολύ. Έχω συμμετάσχει σε πάνω από 100 σεμινάρια και είχα την τύχη και την χαρά να εκπαιδευτώ σε αυτά τα αντικείμενα από πάρα πολλές τέχνες και συστήματα με εντελώς διαφορετικές τεχνοτροπίες, αρχές και μεθόδους. Εχω διδαχτεί όχι μόνο από 10δες Grand masters, Τuhon, masters, Guro, αλλά και από εκπαιδευτές των ειδικών δυνάμεων του στρατού και της αστυνομίας των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Νορβηγίας, της Ρωσίας και του Ισραήλ.

Eίναι απλό για τον κάθε ένα, να διαπιστώσει αν και κατά πόσο υπάρχει άλλος Έλληνας εκπαιδευτής που διδάσκει ίδια ή παρόμοια τεχνοτροπία, που έχει να παρουσιάσει ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό όγκο μαθητείας. Σημειωτέων ότι συνεχίζω με το ίδιο κέφι και ενθουσιασμό σε μια διαδικασία συνεχούς μάθησης και ωρίμανσης.

Τώρα σε ότι αναφορά το 2^ο σκέλος της ερώτησης σου, είναι εύκολο το να εκδηλώνει ο κάθε ένας κακεντρέχεια και ανέξοδο να εκστομίζει επικρίσεις, αλλά είναι πραγματικά πολύ αστείο να υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε ότι δεν γνωρίζω την τέχνη ή ότι δεν είμαι σε θέση να την διδάξω (!), όταν μαθητεύουν κοντά μου τουλάχιστον 70 άνθρωποι που κατέχουν από 1ο έως και 7^ο dan σε πολλές και εντελώς διαφορετικές Πολεμικές τέχνες με πολύχρονη εμπειρία και καταγεγραμμένη προσφορά στον χώρο μας. (Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν πολλοί δάσκαλοι που έχουν θητεία που ξεπερνά τα 20 και 25 χρόνια, αλλά και δάσκαλος που βρίσκεται ενεργά στον χώρο 34 χρόνια!!!) Μιλάω για ανθρώπους που εκπροσωπούν μια πολύ μεγάλη ποικιλομορφία Πολεμικών τεχνών και Μαχητικών σπορ. Από τα διευρυμένα στυλ, Shotokan, Wado Ryu, Shito Ryu, International Taekwondo, Τang Soo Do, Aikido, Τai Chi μέχρι τα μαχητικά αθλήματα World Taekwondo, Judo, Πάλη, Πυγμαχία, Κick Boxing, Thai Boxing, Semi Contact, Wu Shu, Παγκράτιο… Aπό τέχνες που προσανατολίζονται στην αυτοάμυνα, όπως το Ed Parker’s Kenpo, το Jeet Kune Do, το BJJ, το Krav Maga, το Κajukenbo, το Wing Chun, το Hapkido, το Ju Jitsu, το Ninpo Tai-jitsu μέχρι τα άγνωστα στη χώρα μας συστήματα Viet Von Dao και Pentjak Silat, άνθρωποι που έχουν εμπειρία στις ΦΠΤ αλλά και αστυνομικοί, συνοριακοί κ ειδικοί φρουροί, στρατιωτικοί, υπάλληλοι σε εταιρίες φύλαξης κ.α

Είναι απόλυτα κατανοητό στον κάθε αναγνώστη και πέρα από κάθε αμφιβολία πως όλοι αυτοί δεν με ακολουθούν για την “ομορφιά” μου! Όσοι εξακολουθούν να λένε διάφορα τέτοια για μένα και το FCS, απλά συνεχίζουν μια απεγνωσμένη αλλά άκαρπη προσπάθεια να παρουσιάσουν το άσπρο ως μαύρο! Απρόσκοπτα και ανεπηρέαστα συνεχίζω την δουλειά μου. Όλοι οι σχολάρχες και οι δάσκαλοι που διδάσκω, έχουν την κατάλληλη εμπειρία να κρίνουν το ποιος είναι σε θέση να τους εκπαιδεύσει και μπορώ να σου πω πως αρκετοί από αυτούς τέσταραν και εμένα και το στυλ πριν αποφασίσουν να είναι κοντά μας ως μαθητές. Kαι εγώ και το FCS είμαστε αυστηρή επιλογή τους.

Αυτή τη στιγμή έχω μαθητές από 45 διαφορετικά στυλ κ συστήματα πολεμικών τεχνών, ακόμη έχω 5 σχολές που λειτουργούν και ως παραρτήματα του FCS Greece (βρίσκονται υπό την επιτήρηση μου) στη Γαλλία και έχω προσκλήσεις να διδάξω μέσα σε αυτό τον χρόνο το FCS σε Νότιο Αφρική, Ολλανδία, Αγγλία, Κύπρο και Βουλγαρία! Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι τυχαίο.

Β.Ρ Είναι όντως εξαιρετικά τα στοιχεία που παραθέτεις, αλλά κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί γιατί τόσα πολλά εκπαιδευτικά ταξίδια και μάλιστα σε διαφορετικές τεχνοτροπίες πέραν του FCS;

Μ.Κ “Για να κατακτήσεις τη γνώση πρέπει να αισθάνεσαι ότι διαρκώς βρίσκεσαι στην αρχή της”. Πάντα και σε όλη μου την πορεία στον χώρο των Πολεμικών τεχνών και των μαχητικών σπορ προσπαθώ να ακολουθώ αυτή τη ρήση ή τουλάχιστον να την προσεγγίζω όσο το δυνατόν πληρέστερα. Ποτέ στην 23χρονη διαδρομή μου ως δάσκαλος δεν έπαψα να είμαι και να αισθάνομαι και μαθητής. Λατρεύω τον χώρο μας και αυτό με κάνει να θέλω πάντα να μελετάω, γιατί μάθηση σημαίνει συνεχής αποκάλυψη. Θεωρώ ως ανάγκη μου να αναζητώ την ειδημοσύνη και την ενημέρωση και γενικά είμαι αφοσιωμένος στην προσπάθεια απόκτησης όσο το δυνατόν περισσότερων και πολύπλευρων γνώσεων με μια διηνεκής επιθυμία για τη συνεχή ανάπτυξη τους.

Επιπλέον το συγκεκριμένο τμήμα εκπαίδευσης στις Πολεμικές τέχνες (μάχη με μαχαίρι-α & ραβδί-ά και τρόποι άοπλης αντιμετώπισης τους) ΑΠΑΙΤΕΙ και προϋποθέτει την προσέγγιση με την πρέπουσα σοβαρότητα, βαρύτητα και υπευθυνότητα και είναι ένας πολύ δύσκολος και ολοένα εξελισσόμενος τομέας, που αξιώνει μεγάλη εμπειρία που ΠΡΕΠΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ να διευρύνεται και να επεκτείνεται. Θεωρώ καθήκον μου και βαρύ χρέος μου προς τους 10δες μαθητές μου & σπουδαστές του FCS Greece που μου έχουν εμπιστευτεί αυτό το ευαίσθητο κομμάτι της εκπαίδευσης τους, να κινούμαι πάντα προς αυτή την κατεύθυνση.

Β.Ρ. H ανάπτυξη του FCS Greece είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πες μου για αυτή την εξέλιξη και απάντησε μου αυτό που ρωτάνε πολλοί, πως τα κατάφερες;

Μ.Κ Η οικογένεια του FCS αποτελείται από μέλη και φίλους που προερχόμαστε από πολλά και διαφορετικά υπόβαθρα συστημάτων των Πολεμικών τεχνών κ των μαχητικών σπορ και αυτό που κυρίως μας ενώνει είναι η αγάπη μας ή η θέληση μας για μάθηση και εξειδικευμένη γνώση στην μάχιμη χρήση κ εφαρμογή του μαχαιριού και του ραβδιού και της άοπλης αντιμετώπισης τους.

Παράλληλα είναι έντονη η απροθυμία μας να εμπλακούμε σε πρακτικές που αποθαρρύνουν και πνίγουν την ανάπτυξη και την εξέλιξη και ο κινητήριος μοχλός μας παραμένει η ελεύθερη έκφραση σε μια πορεία αδιάκοπης διαδικασίας μάθησης και αναζήτησης ουσιαστικής γνώσης και ενημέρωσης από όπου και αν προέρχεται χωρίς κανένα «σύμπλεγμα», περιορισμό και προκατάληψη.

Η φιλοσοφία του FCS Greece είναι η ομαδική δουλειά και σκοπός και στόχος μου ήταν, είναι και θα παραμείνει, η δημιουργία μιας ισχυρής ομάδας (που συνεχώς θα διευρύνεται) που θα απαρτίζεται από ανθρώπους που ακολουθούν την θεμελιώδη αρχή και κατεύθυνση της παρατεταμένης παιδείας και την θέληση να θητεύσουν με την μέγιστη δυνατή συλλογικότητα, παραγωγικότητα, ομοιογένεια και απόδοση προς όφελος ΟΛΩΝ των σπουδαστών, μελών και φίλων του FCS Greece. Αυτή την στιγμή που σου δίνω τη συνέντευξη, είναι μαζί μου και μέλη αυτής της οικογένειας (με τυχαία σειρά) οι σχολάρχες Δ. Μπουδάκης - Χανιά, Γ. Φιλιππίδης - Περιστέρι, Α. Προβελέγγιος Κυψέλη, Δ. Κατσιάρας - Α. Ι. Ρέντη, Γ. Καριώτης – Σαλαμίνα, Χ. Αργυρίου – Θυμαράκια, Κ. Χαμηλοθώρης – Α. Γλυφάδα, Σ. Τζιγιάννης – Χαλκίδα, Γ. Γιαννιτσάκης – Α. Πατήσια, Χ. Μπαλάφας – Π. Φάληρο, “εκπαιδευτές” που έχουν δημιουργήσει εστίες εκπαίδευσης σε άλλες σχολές ΠΤ, Α. Μπαστάκης – Παγκράτι, Γ. Μαρμαράς – Μεταμόρφωση, Α. Ράμμος – Ν. Σμύρνη, Θ. Φωτακάκης – Μαρούσι, N. Kαλογερίδης – Καβάλα, Γ. Κουμούλας - Αίγιο και “εκπαιδευτές” που διδάσκουν την τέχνη μέσα από ιδιαίτερα θέματα, N. Mάττας – Πειραιάς, Α. Φασόης – Πετράλωνα, Μ. Ζερβός – Α. Παρασκευή, K. Σιμόγλου – Ν. Χαλκηδόνα, Ε. Κοκκίνου – Χαλάνδρι, Ρ. Αποστολάκη -  Αγρίνιο, Γ. Διαμαντόγλου – Μοσχάτο, Κ. Πολίτης – Πύργος.

Το κάθε ένα από αυτά τα πρόσωπα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, με βοήθησε ή με στήριξε και θέλω να τους απευθύνω και δημόσια τις ευχαριστίες μου.

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω και τους εκπαιδευτές Ν. Ασκητή, Σ. Παπαδάκου, Π. Ματσώλα, Μ. Βαρδουλάκη που ξεκίνησαν τη μαθητεία στο FCS με σκοπό να το διδάξουν, αλλά σταμάτησαν λόγω έλλειψης χρόνου. Τους θεωρώ πάντα φίλους κ υποστηριχτές της τέχνης μας. 

Επιπλέον συνεχώς έρχονται κοντά μας εκπαιδευτές που επιθυμούν να μάθουν την τέχνη, (πρόσφατα ξεκίνησε τη μαθητεία ο Γ. Ζαντιώτης)

Είναι αρκετά αυτά που έχω κάνει για την ανάπτυξη του FCS στην Ελλάδα, όπως η συμμετοχή μου σε επιδείξεις, σχετική αρθογραφία σε περιοδικά του χώρου, συζητήσεις σε forum, δημιουργία ειδικού website, έκδοση ετήσιου πολυτελούς και πολυσέλιδου ενημερωτικού εντύπου που διανέμεται δωρεάν, έκδοση μηνιαίας εφημερίδας που επίσης διανέμεται δωρεάν, παραγωγή 14 εκπαιδευτικών dvd κλπ, αλλά το σπουδαιότερο όλων και το καταλυτικό πιστεύω, είναι η διδασκαλία μου σε σεμινάρια σε πολλές σχολές και πόλεις της Ελλάδας. Έχω διδάξει μέσα σε 3,5 χρόνια πάνω από 250 σεμινάρια σε πάνω από 100 διαφορετικές πόλεις-δήμους-περιοχές (από την Κρήτη και την Χίο έως την Χαλκιδική!), τα οποία έχουν παρακολουθήσει αθροιστικά πάνω από 6000 συμμετέχοντες. Αυτό που σίγουρα πέτυχα σε μεγάλο ποσοστό είναι το να τους μεταδώσω και να τους κάνω να καταλάβουν και να εκτιμήσουν τον «σεβασμό» του FCS στο μαχαίρι (και σε κάθε είδους λεπίδα) και στο ραβδί και παράλληλα να συνειδητοποιήσουν πως αυτά τα αντικείμενα δεν αντιμετωπίζονται ως ένα απλό μέρος της γνώσης που τυχόν προσφέρει το κάθε σύστημα αλλά απαιτούν εξειδίκευση και βαθειά και ουσιαστική γνώση.

Για να καλύψω το 100% της ερώτησης σου, στον όποιο βαθμό τα έχω καταφέρει είναι με συνεχή, πολλή και σκληρή δουλειά, μεγάλη αγάπη και αστείρευτο μεράκι, υπευθυνότητα, συνέπεια, σοβαρότητα, επαγγελματισμό και πολύ “γερό στομάχι”.

Β.Ρ. Τι απαντάς στους «ισχυρισμούς» ότι δίνεις πολύ εύκολα τους βαθμούς, αρκεί να επιτύχεις την προσχώρηση νέων σχολών στο FCS Greece; Όπως είπες οι ΦΠΤ ήρθαν στη χώρα μας από το 1994, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως δεν υπήρξε τέτοια εξέλιξη.

M.Ρ Όποιος από τους μαθητές μου διαβάσει αυτή την ερώτηση θα γελάσει πικρά γιατί γνωρίζει καλά την πραγματικότητα. Όχι μόνο δεν δίνω εύκολα τους βαθμούς, αλλά γίνεται ακριβώς το αντίθετο! Όλοι τους εκπαιδεύονται συνεχώς μαζί μου και πρέπει να σου πω, μπορεί να το επιβεβαιώσει οποιοδήποτε μέλος μας, πως είμαι πολύ απαιτητικός από το επίπεδο της εξέλιξης τους. Σκοπός μας είναι να μάθουν σωστά την τέχνη και όχι να πάρουν βαθμούς! Ενδεικτικά θα σου αναφέρω πως ο Α. Προβελέγγιος, ενώ είναι κοντά μου και διδάσκεται την ύλη από τον Αύγουστο του 2004 κατέχει μόνο το 4^th Level, Μπλέ ζώνη! Το ίδιο και ο Δ. Μπουδάκης που μαθητεύει στο FCS από το 2003! Οι εξετάσεις του FCS είναι ΠΑΝΤΑ ανοιχτές, δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε και πέραν αυτού, η άδεια για να διδάξουν τη τέχνη ανανεώνεται κάθε χρόνο! Για την Μαύρη ζώνη και τον βαθμό του Apprentice Instructor και πάνω, εξετάζονται προσωπικά από τον Ray Dionaldo και από έναν ακόμα υψηλόβαθμο εκπαιδευτή συν εμένα. Όλα τα μέλη μας έχουν κουραστεί πολύ για να φτάσουν εδώ που έχουν φτάσει και είναι προς τιμήν τους, ότι παρ’ όλο το μεγάλο επίπεδο που έχουν οι περισσότεροι στις τέχνες τους, ξεκίνησαν από την άσπρη ζώνη την μαθητεία τους στο FCS. Οσο αναφορά το 2^η παρατήρηση σου, δεν είναι ούτε δουλειά μου, αλλά ούτε και στον χαρακτήρα μου να κρίνω εγώ την πορεία και το έργο άλλων συναδέλφων. Ο κάθε ενδιαφερόμενος ή παρατηρητής ας αναζητήσει τις απαντήσεις σε αυτό το θέμα μόνος του.

B.Ρ Το FCS ασχολείται μόνο με το μαχαίρι και το ραβδί; Αν ναι γιατί τόση επιθυμία να μάθει κάποιος την χρήση αυτών των όπλων;

Μ.Κ To FCS έχει εξαιρετικές μεθόδους άοπλης μάχης, όπως το Panantukan (Filipino “Dirty” Boxing), το Sikaran (Foot and Leg Fighting) το Dumog (Close quarter combat) και το Mano Mano (Empty Hand Fighting) που είναι απόλυτα προσανατολισμένες στην επιβίωση μέσα από κάθε μορφή μάχης, αλλά αυτό που προάγουν περισσότερο οι εστίες εκπαίδευσης του FCS Greece είναι η μάχιμη χρήση κ εφαρμογή του μαχαιριού και του ραβδιού και η άοπλη αντιμετώπιση τους. Οσο για το 2^ο σκέλος της ερώτησης σου πρέπει να σου αναφέρω πως πιστεύουμε και υποστηρίζουμε με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο την αντίληψη ότι για να μπορέσει κάποιος να αντιμετωπίσει άοπλος το μαχαίρι, επιβάλλεται να μάθει πρώτα την μάχιμη χρήση και εφαρμογή του μαχαιριού. Δηλαδή ο μόνος τρόπος να μάθει κάποιος να αμύνεται στο μαχαίρι είναι να ξέρει να το χρησιμοποιεί ο ίδιος.

Οι περισσότερες πολεμικές τέχνες δίνουν ελάχιστο βάρος στην εκπαίδευση αντιμετώπισης του μαχαιριού και διδάσκουν (στα προχωρημένα επίπεδα) κάποιες τεχνικές ενάντια σε επιθέσεις που εκείνες θεωρούν οικείες και πιθανές να συμβούν, ενώ αντίθετα στο FCS o σπουδαστής μαθαίνει από την πρώτη στιγμή την πραγματικότητα σε κάθε παράμετρο της.

Το μαχαίρι είναι ένα πολύ επικίνδυνο όπλο που κινείται σε όλες τις γωνίες και μπορεί να τρυπήσει, να κόψει και να πλήξει και στην κατεύθυνση προς τον στόχο και στην επιστροφή του, αλλά και στην αλλαγή πορείας του.

Μπορεί να βρεθεί πανεύκολα, το κόστος απόκτησης του είναι μηδαμινό, να μεταφερθεί με ευχέρεια, να κρυφτεί με άνεση και δυστυχώς να προκαλέσει τον θάνατο ή και ανεπανόρθωτη ζημιά με μία και μόνο κίνηση. Είναι το αγαπημένο όπλο των περισσότερων δραστών κάθε τύπου.

Δεν μπορεί κάποιος να συνειδητοποιήσει τον τρόπο που κινείται το μαχαίρι και πως θα το αντιμετωπίσει, αν δεν ξέρει ποιες είναι αυτές οι κινήσεις. Με τέτοια ειδικά προγράμματα εκπαιδευόμαστε και εκπαιδεύουμε τα μέλη μας.

Οσο για το ραβδί (ρόπαλο, κλομπ, κομμάτι ξύλου και “κάθε” είδος άκαμπτου αντικειμένου) είναι ίσως το πιο κοινό “όπλο” που πιο εύκολα απ’ όλα τα άλλα, μπορεί να βρεθεί στο οικείο και στο γύρω περιβάλλον ή στον περιμετρικό χώρο μιας ενδεχόμενης συμπλοκής. Η γνώση στην χρήση του (ιδίως εναντίον πολλών αντιπάλων) αλλά και στην αντιμετώπιση του, είναι πάντα ωφέλιμη και χρήσιμη.

Β. Ρ Αρκετοί εκπαιδευτές από άλλα συστήματα υποστηρίζουν πως δεν είναι απαραίτητη η δι-δασκαλία χρήσης του μαχαιριού, μερικοί μάλιστα είναι κάθετα αντίθετοι σε αυτή την πρακτική. Τι απαντάς σε αυτό?

Μ.Κ  Σέβομαι την άποψη του κάθε συνάδελφου και της κάθε τεχνοτροπίας, αλλά δεν συμφωνώ με αυτές για πολλούς λόγους. Θα σου αναπτύξω τον πιο απλό και κατανοητό σε όλους. Πως μπορεί να μάθει για παράδειγμα ένας πυγμάχος να αντιμετωπίζει επιθέσεις λακτισμάτων, όταν δεν γνωρίζει να λακτίζει ο ίδιος?

Πως θα εξασκηθεί ικανοποιητικά όταν στη προπόνηση του δεν δέχεται την ανάλογη πίεση από παρτενέρ που γνωρίζει να λακτίζει? Από την άλλη θεωρώ μεγάλο λάθος τον ισχυρισμό πως το μαχαίρι αντιμετωπίζεται ως προέκταση του χεριού! Τέτοιου είδους εκπαίδευση είναι πολύ επικίνδυνη και μακράν του ρεαλισμού. Ολοι όσοι έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια μου τα καταλαβαίνουν αυτά στα πρώτα 10 λεπτά της διδασκαλίας μου.

Β. Ρ Και η εκπαίδευση στη μάχη Knife vs Knife που οφελεί? Θα φέρει μαχαίρι ο αμυνόμενος μαζί του?

Μ.Κ. Είμαι άνθρωπος που εξασκώ το Karate και άλλες Πολεμικές Τέχνες επί 33 συνεχή χρόνια και πραγματικά κατανοώ, ότι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κάποιος, που δεν έχει διδαχτεί μια τόσο εξειδικευμένη τέχνη όπως το FCS, ότι ο σπουδαστής μας πολύ γρήγορα φτάνει στο σημείο να αντιμε-τωπίζει την οποιαδήποτε επίθεση με μαχαίρι, ακριβώς με τον διο τρόπο είτε κρατάει μαχαίρι και ο ίδιος, είτε είναι άοπλος!

Μπορεί μόνο ως ανάγνωση να φαίνεται περίεργο ή αδύνατο να συμβεί, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Ακούω και διαβάζω για την υποτιθέμενη εκπαίδευση σε “μονομαχία” που πραγματεύονται οι ΦΠΤ!, Αλλά αυτή η άποψη στηρίζεται μόνο σε άγνοια για το πως είναι τα πράγματα ή σε προσπάθεια απόκρυψης ή αλοίωσης της αλήθειας. Είναι πραγματικά ανόητο (κ φαντά-ζομαι ότι θα συμφωνήσουν όλοι-ες σε αυτό) να μην χρησιμοποιήσεις σε μια μάχη, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν ή όταν το απαιτούν, το κλειδί σου, ένα στυλό, μια πιστωτική κάρτα, ένα cd, μια λίμα νυχιών κλπ

Ολα αυτά θα κινηθούν ενάντια στον οπλισμένο αντίπαλο με κινησιολογία λεπίδας ή στιλέτου και είναι “όπλα” που ο κάθε ένας φέρει επάνω του εντελώς νόμιμα!

 Β.Ρ Ποια είναι τα οφέλη ενασχόλησης κάποιου με το FCS;

Μ.Κ Πολλά και ποικίλα!  Στο FCS δεν δημιουργούμε ούτε υπερόντα, ούτε ανίκητους Ράμπο και σε καμία περίπτωση ανθρώπους που επιζητούν την σύγκρουση. Η σε πολλούς τομείς εξειδικευμένη γνώση που αποκτά κάποιος που μαθητεύει και σπουδάζει στο FCS τον φέρνει σε αρμονία με τον εαυτό του, δεν φοβάται, δεν αισθάνεται την ανάγκη να αποδείξει τίποτα και πραγματικά δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να απεμπλακεί από δυσάρεστα περιστατικά, συμπλοκές και τσακωμούς.

Ο κάθε σπουδαστής του FCS γίνεται μέλος μιας ολοένα αυξανόμενης, αγαπημένης και ενωμένης διεθνούς οικογένειας των Μαχητικών τεχνών, μιας ολοκληρωμένης τέχνης που συνεχώς εξελίσσεται και αναπτύσσεται, ενός στυλ που εξειδικεύεται πλήρως στα γνωστικά αντικείμενα του και αποκτά ΟΛΑ τα οφέλη της γνώσης, της σπουδής, της εκπαίδευσης και της εξάσκησης στην ρεαλιστική και πρακτική αυτοάμυνα.

Στον κόσμο που ζούμε ο άνθρωπος είναι πολύ απασχολημένος και διαθέτει λίγο χρόνο, ενέργεια και χρήμα για να διανέμει για τον σκοπό της αυτοπροστασίας του.

Το FCS εξασφαλίζει απτά, ακίνδυνα, χρήσιμα και λειτουργικά αποτελέσματα σε αυτό τον σκοπό.

Β.Ρ Το FCS είναι μια τέχνη μόνο για άντρες;

Μ.Κ Κατηγορηματικά OXI. To FCS απευθύνεται σε όλους και όλες ανεξαιρέτως, που είναι πνευματικά και σωματικά υγιείς και έχουν συμπληρώσει το 16^ο έτος της ηλικίας τους. Στην οικογένεια του FCS είμαστε περήφανοι από τις γυναίκες σπουδάστριες μας. Και έχουμε αρκετές!

B.Ρ Μιχάλη το να διδάσκεις στο εξωτερικό και μάλιστα να έχεις 5 παραρτήματα στη Γαλλία πως προέκυψε;

Μ.Κ Τον Δεκέμβριο του 2003 στην Αγγλία, συμμετείχα στην πρώτη επίσημη παρουσιάση του Sayoc Kali, τέχνη που ασχολείται αποκλειστικά με τις λεπίδες, στην Ευρώπη, όπου δίδαξε ο ίδιος ο Grand Tuhon Chris Sayoc με βοηθούς 5 Tuhon! (Ηταν εκεί που ο Ray Dionaldo πήρε τον τίτλο του Tuhon, τον ανώτερο βαθμό στη συγκεκριμένη τέχνη). Από εκεί και πέρα συμμετείχα σε όλα τα σεμινάρια που έγιναν στην Ευρώπη (αλλά και σε κάποια στις ΗΠΑ).

Είμαι ο μόνος εκπαιδευτής έξω από την τέχνη που έχει την έχει παρακολουθήσει τόσο πολύ και στα σεμινάρια του Tuhon Tom Kier, βασικός εισηγητής των Sayoc kali, Sayoc Silak & Sayoc Fighting Systems στην Ευρώπη, οι αντιπρόσωποι Αγγλίας, Γαλλίας, Ιρλανδίας και εγώ τον βοηθάμε στη διδασκαλία του. Έτσι σε κάποιο σεμινάριο, στη Γαλλία (Lille) είχα αυτό τον ρόλο.  Στο τέλος της πρώτης ημέρας με πλησίασαν 2 Γάλλοι εκπαιδευτές που συμμετείχαν και μου ζήτησαν να τους κάνω ιδιαίτερα. Tους εξήγησα ότι εγώ αντιπροσωπεύω και διδάσκω μόνο το FCS, αλλά ήθελαν να διδαχτούν από μένα. Στο τέλος του 2ωρου μαθήματος μου ζήτησαν να πάω να διδάξω το FCS στην πόλη τους (Lecannet). Τον επόμενο μήνα δίδαξα εκεί για 5 ημέρες, 2 μέρες σε ανοιχτό σεμινάριο και τις υπόλοιπες σε ιδιαίτερα μαθήματα για 10 ώρες την ημέρα. Τους έδωσα την ύλη του Beginner και του 1^st Level και στο επόμενο ταξίδι μου (Απρίλιο) για 6 ημέρες τους έδωσα την άδεια να δημιουργήσουν εστίες εκπαίδευσης στις σχολές τους. Τον Αύγουστο ήρθαν στη σχολή μου και προπονήθηκαν επί 10 ημέρες και τον Οκτώβριο επισκέφτηκα και πάλι την Γαλλία.

Σε κάθε μου ταξίδι διδάσκω ολοένα και περισσότερα ανοιχτά σεμινάρια και ιδιαίτερα μαθήματα σε νέους εκπαιδευτές που επιθυμούν να διδάξουν την τέχνη στις σχολές τους. Αναφέρομαι σε εκπαιδευτές με πάνω από 20 χρόνια εμπειρία σε τέχνες όπως Κempo, Kajukenbo, Pentjak Silat, Kung Fu… To ίδιο θα κάνω αυτή τη χρονιά σε Νότιο Αφρική, Αγγλία και Ολλανδία σε σχολές κ εκδηλώσεις υψηλόβαθμων δασκάλων άλλων τεχνών που είτε τους έχω παρουσιάσει την τέχνη είτε τους έχω διδάξει σε ιδιαίτερα μαθήματα, είτε έχουν έρθει στα σεμινάρια μου

B.Ρ Μιχάλη σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη.

Μ.Κ Εγώ σ’ ευχαριστώ Βίκτωρα που μου έδωσες την ευκαιρία να μιλήσω για το FCS και την δουλειά μου. Εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους του χώρου μας υγεία και προπόνηση με ανοιχτούς ορίζοντες, με όραμα και πάθος.

Ελπίζω να έδωσα με τις απαντήσεις μου, τη δυνατότητα στους αναγνώστες σου να καταλάβουν ως μια πρώτη γενική εικόνα τι είναι και τι πρεσβεύει η τέχνη μου. Τους περιμένω να έρθουν να μας γνωρίσουν με το 1ο μάθημα δωρεάν